نکاتی پیرامون شخصیت نازنینت پس از تولد

نینی نازنین من تو خیلی کوچولو و با مزه ای.موهای لخت و مشکی داری.

ناخن های بلند شیشه ای داری.

اکثر اوقات دست و پاهای کوچولوت سرده.و باید دستکش و جوراب بپوشی.

از موقع تولد ترشحات بینیت خیلی زیاده.و گاهی نفس کشیدنت را اذیت میکنه.همیشه برات بخور سرد میزاریم.خیلی هم عطسه میکنی و دو یا سه تا پشت سر هم. گاهی که عطسه میکنی و یه موش بزرگ میپره بیرون ما از خوشحالی هورا میکشیم.

اگزمای قرمز رنگی پشت پلک راستت داری که دکترا میگن خودش برطرف میشه.

اگه میمی های کوچولوت را فشار بدیم شیر داره.

چیزی که بیشتر از همه دل منو برده ظرافت دستات و گردی بامزه صورتت.دستای کشیده و بی نهایت زیبایی داری.نه فقط ما که هر کس بغلت میکنه مجذوب دستات میشه گلم.

خیلی هوشیاری و تقریبا همه پیشرفت هات زودتر از بچه های دیگه است.مثلا یک هفته بعد از تولد میتونستی با گردنت بخزی و روی تخت جابه جا بشی.با تجربه های فامیل وقتی میبینندت به من اخطار میدند که تو بچه ی خیلی پر جنب و جوشی خواهی بود.الهی باشم و شیطنت هات را ببینم هستی من.

خیلی آرامش داری عزیزم و خیلی کم گریه میکنی.توی این یک ماه من هنوز صدای گریه ات را نشنیدم.

سه روزه بودی که برای اولین بار صدات را شنیدم .صدایی غیر از گریه و با مفهوم صحبت کردن.یه آآآآآ کوچولو که قند تو دل مامان آب کرد.قربون دختر شیرین زبونم.

خلاصه این که تو ماهی.با اینکه خیلی وقت نیست که اومدی  اما شدی تمام هستی من و بابا.